Ağrısız

Bir ara avuçlarımız öksürmüştü.
Ağzımızı ellerimize tutmuştuk
Acılarımızı yiyerek edinmiş.
Beğenmemiş kusmuştuk.
Yalnızlık bir o kadardı.
Mısraın sonunda kırık bir nokta.
Yalnızlık ne kadardı?
Fazla ödemiş, üstünü unutmuştuk.

Eskiden buralar hep şiirdi.
Gecenin bir vakti, akşamüstleri yahut kuşluk,
Baştan aşağı bir ihtiyar, bir kadın, bir çocuk.
Yuvarlanırdı üstümüzde, çok yokuştuk.
Allahına kadar inanç, allahına kadar ama.
Gerisine karışmıyorduk.